Afgelopen week volgde ik aan de Keulseweg een nascholing over Trauma. Onder andere is mij deze cirkel bijgebleven die staat voor onze persoonlijkheid, opgesplitst in 3 delen. Het rode deel staat voor het trauma dat we nog bij ons dragen.
Trauma ontstaat wanneer de energie die vrijkomt bij een gebeurtenis geen uitweg vindt. Het lichaam wil terug naar ontspanning en regelt dit door te ontladen, bijvoorbeeld door huilen of trillen. Soms ontstaat er zoveel spanning, dat het lichaam niet kan ontladen. Dit kan ook wanneer heftige gebeurtenissen voortduren. De spanning wordt dan opgeslagen in het weefsel van ons lichaam. Trauma, groot of klein, zit opgeslagen in ons lijf. Denk daarbij eens aan die stijve nek in een stressvolle tijd.
Het oranje vlak van de cirkel staat voor dat deel van ons dat overleeft. We hebben onszelf namelijk aan manier aangeleerd waarmee we om kunnen gaan met het trauma. Als we in een situatie terecht komen dat ons aan het trauma herinnert, dan wordt dit programma actief. Voorbeelden zijn mentaal afsluiten voor de situatie, grappen maken, een autoritaire houding aannemen, pesten, pleasen, etc. Het gedrag hoort niet bij ons authentieke volwassen zelf, het groene vlak.
Tijdens de nascholing hebben we tussen de paarden een grote cirkel getrokken in het zand en de vlakken verdeeld zoals dat voor ons kloppend is. In het groene vlak voelde ik me prima, ik stond stevig en had een diepe buik-ademhaling. Toen ik me naar het oranje vlak verplaatste kwamen de paarden in beweging. Ik voelde wat spanning, mijn ademhaling ging omhoog naar mijn borst en ik realiseerde me wanneer ik hier in mijn dagelijks leven vertoef. In het vlak dat staat voor mijn trauma voelde ik me gek genoeg wel thuis, maar ik stopte nagenoeg met ademhalen en mijn bovenlijf verstijfde.
De deelnemer die mij begeleidde haalde me er uit en vroeg me om de cirkel te overzien. Twee paarden cirkelde om ons heen en ik voelde hoe mijn lijf zijn best deed om te ontladen. Ik wilde bewegen, stampen, rekken, strekken en een rondje lopen. Oftewel: Ontladen.
Deze werkvorm is een prachtige gelegenheid om een stuk trauma aan te raken, op te pakken en los te laten. De paarden zijn daarbij een enorme hulp, ze co-reguleren, ze hielpen mij bij het ontladen. De oefening helpt om heel te worden. Druppel voor druppel wordt mijn traumadeel kleiner. Want, zoals ik ooit iemand hoorde zeggen: Je kunt een ander niet verder brengen dan dat je zelf bent.
